Understanding how Esperanto has been historically conveyed as timely requires revisiting the battle of artificial languages, through which the history of constructed languages became inseparable from the technologies and political agendas in place in late nineteenth-century Europe. The chapter retraces how Esperantists and scholars mobilise history, visual cues and personal narratives to convey certain images of the language.
Por kompreni, kiel oni historie prezentis Esperanton kiel ĝustatempan, oni devas reviziti la batalon de artefaritaj lingvoj, per kiu la historio de planlingvoj iĝis nedisigebla de la teknologioj kaj politikaj motivaroj troviĝantaj en Eŭropo de la malfrua dek-naŭa jarcento. La ĉapitro resekvas, kiel esperantistoj kaj kleruloj utiligas historion, vidajn sugestojn kaj personajn rakontojn por komuniki iajn bildojn de la lingvo.
Comments · Komentoj